کلمه "پیمبر" در زبان فارسی به معنای فردی است که پیام الهی را به مردم منتقل می‌کند. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و فارسی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نگارش: کلمه "پیمبر" باید با حرف "پ" بزرگ آغاز نشود مگر در موارد خاص مانند شروع جمله یا نام‌های خاص.

2. کاربرد: این کلمه معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و در متون دینی و تاریخی به معنای پیامبران در ادیان مختلف اشاره دارد.

3. جمع: جمع این کلمه "پیمبران" است.

4. از نظر املایی: دقت کنید که "پیمبر" به صورت "پیمبر" نوشته می‌شود و نباید به اشتباه "پیامبر" یا "پیمبر" خوانده شود.

5. قید و صفت: می‌تواند با قیدها و صفات مختلف ترکیب شود، مثلاً "پیمبر عظیم"، "پیمبر راستین".

6. استفاده در متن: در نگارش متن‌های دینی یا تاریخی، بهتر است کلمه "پیمبر" با احترام و به درستی استفاده شود تا به مفهوم والای آن اشاره کند.

مهم است که هنگام نوشتن یا صحبت کردن در مورد موضوعات دینی، دقت و احترام لازم را مدنظر قرار دهید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پیمبر" در جملات مختلف آورده شده است:

1. حضرت محمد (ص) آخرین پیامبر الهی است.
2. پیامبران در تاریخ نقش مهمی در هدایت انسان‌ها داشته‌اند.
3. کتاب‌های آسمانی، پیام‌های پیمبران را به مردم منتقل کرده‌اند.
4. او به عنوان یک پیامبر، پیامی از صلح و محبت را منتشر کرد.
5. در ادیان مختلف، ویژگی‌های متفاوتی برای پیمبران ذکر شده است.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!