کلمه "پیه سوز" به ترکیب دو واژه "پیه" و "سوز" اشاره دارد. در قواعد فارسی و نگارشی، موارد زیر را باید در نظر گرفت:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پیه سوز" به صورت جدا نوشته می‌شود و نباید به صورت "پیهازوز" یا هر ترکیب دیگری نوشته شود.

2. علامت‌گذاری: اگر این واژه در جای خاصی از متن به کار می‌رود، مانند عنوان یا سرصفحه، باید به حالت مناسب و متناسب با متن نوشته شود.

3. معنی: "پیه سوز" به معنای چراغی است که با چربی (پیه) روشن می‌شود و در برخی مناطق به عنوان منبع نور استفاده می‌شود.

4. قیدهای مربوط به نگارش: در صورت نیاز به توضیحات بیشتر درباره نحوه استفاده، می‌توان از ویرگول یا دو نقطه بهره برد. مثلاً: "این چراغ، پیه سوز است: چراغی که با چربی روشن می‌شود."

5. استفاده در جملات: در جمله‌ها، باید دقت شود که کلمه به درستی و با توجه به ساختار جمله به کار برود. مانند: "ما از پیه سوزی استفاده کردیم تا اتاق را روشن کنیم."

پیروی از این قواعد و نکات نگارشی به افزایش دقت و وضوح نوشتار کمک می‌کند.

1. در شب‌های تاریک، پیه سوزها نور ملایمی به خانه می‌بخشیدند و یادآور دوران‌های قدیمی بودند.
2. او در کنار پیه سوز نشسته بود و به کتابی که قدیمی به نظر می‌رسید، engrossed بود.
3. پیه سوزهایی که مادر بزرگم استفاده می‌کرد، همیشه بوی خوشی از روغن طبیعی داشتند.