در زبان فارسی، ترکیب "تار و مار شدن" به معنای به هم ریختن، به آشفتگی یا بهم خوردن شرایط اشاره دارد. در نوشتار رسمی و ادبی، باید به برخی نکات توجه داشت:

1. نحوه نگارش: کلمۀ "تار" و "مار" به صورت مجزا و با استفاده از حرف "و" به هم می‌پیوندند. بنابراین، صحیح‌ترین شکل نوشتاری آن "تار و مار شدن" است.

2. استفاده صحیح: این عبارت معمولاً در متن‌های توصیفی و داستانی یا در مکالمات غیررسمی به کار می‌رود. در نوشته‌های رسمی و علمی بهتر است از تعابیر دقیق‌تری استفاده شود.

3. تنوع در استفاده: می‌توان این عبارت را با صفت‌ها یا قیدهای دیگر ترکیب کرد، مثلاً "کاملاً تار و مار شدن" برای تاکید بر شدت وضعیت.

4. اجتناب از سادگی بیش از حد: در متون ادبی، استفاده از این نوع عبارات به تنهایی ممکن است کافی نباشد و بهتر است در راستای توصیف احساسات یا وضعیت‌ها از توصیف‌های اضافی استفاده شود.

5. هماهنگی با متن: این عبارت باید با بافت و محتوای کلی متن هماهنگی داشته باشد و به خوبی پیوند بخورد.

به طور کلی، "تار و مار شدن" عبارتی تصویری و توصیفی است که در زبان محاوره‌ای و ادبیات داستانی رایج است و می‌تواند به خوبی مفهوم آشفتگی یا به هم ریختگی را منتقل کند.

1. وقتی که بچه‌ها در پارک بازی می‌کردند، صدای خنده‌هایشان به قدری بلند بود که انگار دنیا تار و مار شده است.
2. پس از آن حادثه‌ی ناگوار، زندگی‌اش به نوعی تار و مار شده و نمی‌توانست به روال عادی برگردد.
3. تفکراتش درباره آینده به شدت پیچیده و تار و مار شده بود و نمی‌دانست از کجا باید شروع کند.