تاریخ دار

کلمه "تاریخ دار" به معنای دارای تاریخ یا مرتبط با تاریخ است. برای استفاده صحیح از این عبارت در نگارش فارسی چند نکته مهم را باید مراعات کرد:

1. نقش کلمه: "تاریخ دار" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف اشیاء، اسناد، کتاب‌ها و غیره به کار رود.

2. نحوه نگارش: باید از نوشتن آن به شکل «تاریخ‌دار» نیز استفاده کرد تا نشان دهد این دو واژه به هم پیوسته‌اند و معنای خاصی دارند. استفاده از "-" به معنای یک ترکیب معنایی است.

3. استفاده در جملات: در جملات، این ترکیب می‌تواند به گونه‌های مختلف به کار رود. به عنوان مثال:

   • این کتاب تاریخ‌دار شامل رویدادهای مهم تاریخی است.
   • اسناد تاریخ‌دار برای پژوهشگران بسیار ارزشمند هستند.
4. قوانین نگارشی:
   • در نوشته‌های رسمی، استفاده از عبارات کامل و مشخص به جای اختصار توصیه می‌شود.
   • رعایت نُرم‌های نگارشی فارسی از جمله فاصله‌گذاری صحیح و استفاده از ویرگول برای تفکیک جملات ضروری است.

با توجه به این نکات، می‌توانید از "تاریخ دار" و یا "تاریخ‌دار" به صورت صحیح و مؤثر در نوشته‌های فارسی خود استفاده کنید.