آکنده گوش

کلمه "آکنده" به معنای پر بودن یا مشغول بودن است و معمولاً در قالب جملات یا عبارات به کار می‌رود. "گوش" هم به معنای بخشی از بدن است که به شنوایی مربوط می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمات، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. جایگاه کلمات: "آکنده" می‌تواند به عنوان فعل یا صفت استفاده شود و بسته به ساختار جمله باید در جای مناسب قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • گوش من به صداهای دور آکنده است.

2. قید و صفت: "آکنده" معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود که حالت یا ویژگی را توصیف می‌کند. به همین دلیل، لازم است با اسم مناسب همراه شود:

   • گوش این آهنگ آکنده از احساس و عاطفه است.

3. علامت گذاری: در نوشتار باید به ایرادهای نگارشی و نقطه‌گذاری توجه کنید. اگر جمله‌ای ادا شده یا نوشته می‌شود، بهتر است از ویرگول و نقطه در جای مناسب استفاده کنید.

4. تطابق زمانی: اگر از "آکنده" به عنوان فعل استفاده می‌کنید، زمان فعل باید با زمان دیگر اجزای جمله متناسب باشد:

   • صدای خنده در گوش‌ها آکنده بود.

5. معانی مجازی: "آکنده" گاهی در معانی مجازی نیز به کار می‌رود. مثلاً "گوش آکنده از خبرهای خوب" به معنای شنیدن خبرهای خوب است.

6. سازگاری معنایی: از نظر معنایی باید مطمئن شوید که "آکنده" و "گوش" با یکدیگر تناسب دارند و جمله از نظر معنا یکدست است.

با رعایت این نکات، می‌توانید از "آکنده" و "گوش" در جملات فارسی به شکلی صحیح و طبیعی بهره ببرید.