کلمه "تداوی" در زبان فارسی به معنای درمان کردن و معالجه است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، توجه به نکات زیر می‌تواند مفید باشد:

1. نگارش صحیح: کلمه "تداوی" باید به همین شکل و با همین املاء نوشته شود. از نوشتن آن به صورت "تداوی" یا "تداوی" خودداری کنید.

2. فعل و اسم: "تداوی" به عنوان اسم و فعل قابل استفاده است. می‌توان از آن به عنوان اسم برای اشاره به فرایند درمان استفاده کرد و به عنوان فعل به معنای درمان کردن.

3. ترکیب‌های جدید: این کلمه می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • تداوی بیماری
   • تداوی مشکلات روانی

4. استفاده در جمله: از این کلمه می‌توان در جملات مختلف استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • "تداوی این بیماری نیازمند زمان و مراقبت است."
   • "او به دنبال تداوی برای دردهای مزمنش بود."

5. رسم‌الخط: در نوشتن متن‌های رسمی و اداری، باید از کلمه "تداوی" به صورت صحیح و با رعایت قواعد نگارشی استفاده شود.

6. معادل‌های دیگر: در متون مختلف می‌توان از معادل‌های دیگر مانند "درمان" نیز استفاده کرد، اما "تداوی" بار معنایی خاص خود را دارد که در برخی موارد ممکن است بهتر باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "تداوی" به درستی در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تداوی" در جمله آورده شده است:

1. پزشک پس از معاینه، راه‌های تداوی بیماری را پیشنهاد کرد.
2. تداوی صحیح می‌تواند به بهبود سریع‌تر بیمار کمک کند.
3. برخی از بیماری‌ها نیاز به تداوی طولانی‌مدت دارند.
4. در طب سنتی، روش‌های مختلفی برای تداوی وجود دارد.
5. تداوی روانی نیز به اندازه تداوی جسمی اهمیت دارد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!