تذکره

کلمه "تذکره" به معنای یادآوری، یادداشت یا ثبت چیزی است. در زبان فارسی، برای استفاده درست از این کلمه و سایر کلمات، رعایت برخی از قواعد نگارشی و دستوری اهمیت دارد:

1. نحوه نگارش: "تذکره" به صورت صحیح به این شکل نوشته می‌شود و نیازی به تغییر یا ویرایش ندارد.

2. استفاده صحیح: این کلمه معمولاً برای اشاره به آثار، مدارک، و یا یادداشت‌های رسمی استفاده می‌شود، مانند "تذکره‌های علمی" یا "تذکره‌های تاریخی".

3. نقطه‌گذاری: اگر "تذکره" در یک جمله به کار رود، توجه به نقطه‌گذاری اهمیت دارد. مثلاً:

   • "در تذکره‌های قدیمی، اطلاعات زیادی در مورد تاریخ منطقه وجود دارد."

4. جمع‌سازی: جمع کلمه "تذکره"، "تذکره‌ها" است. در جملات می‌توانید از این شکل نیز استفاده کنید:

   • "تذکره‌ها به خوبی اطلاعاتی درباره فرهنگ و تاریخ ما را حفظ کرده‌اند."
5. هم‌خوانی با دیگر کلمات: هنگام استفاده از "تذکره" در ترکیب با سایر کلمات، توجه به هم‌خوانی معنایی آنها اهمیت دارد. به عنوان مثال:
   • "تذکره شعرای بزرگ" یا "تذکره مواریث فرهنگی" جملات مناسبی هستند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "تذکره" به نحو صحیح و مؤثری در نوشتار خود استفاده کنید.

1. به منظور دریافت خدمات دولتی، باید تذکره هویتی خود را ارائه دهم.
2. در جلسه مهاجرت، مسئولین از من خواستند تا تذکره و مدارک شناسایی‌ام را نشان دهم.
3. تذکره من شامل تمام اطلاعات ضروری است که برای ثبت‌نام در دانشگاه به آن نیاز دارم.