کلمه "ابتدائی" در زبان فارسی به معنای "آغازین" یا "اولیه" است و معمولاً در زمینه‌های آموزشی، آموزشی ابتدایی یا سطوح اولیه تحصیلات استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "ابتدائی" باید به شکل صحیح نوشته شود و از آنجا که این کلمه یک صفت است، باید دقت شود که به درستی و در جای مناسب استفاده شود.

2. نحوه استفاده: "ابتدائی" معمولاً برای توصیف چیزهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در آغاز یا ابتدایی‌ترین سطح قرار دارند، مانند "مدرسه ابتدائی" یا "تحصیلات ابتدائی".

3. نقطه‌گذاری: اگر جمله‌ای با این کلمه آغاز شود، باید به دیگر قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد؛ مثلاً اگر بعد از آن یک جمله دیگر بیاید، باید از ویرگول یا نقطه استفاده شود.

4. توافق با جنس و شمار: در صورتی که "ابتدائی" به تعداد یا نوع خاصی اشاره دارد، لازم است که از نظر توافقی با اسم‌ها سازگار باشد، مثلاً "مدارس ابتدائی" (جمع) و "مدرسه ابتدائی" (مفرد).

5. نکته‌های نگارشی: در متون رسمی، بهتر است دقت شود که از کلمات و اصطلاحات مناسب استفاده شود و کلمه "ابتدائی" در متونی که به سطوح آموزشی اشاره دارند، به کار رود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "ابتدائی" به شکل صحیح و مؤثر در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ابتدائی" در جمله آورده شده است:

1. آموزش‌های ابتدائی برای کودکان در مهدکودک آغاز می‌شود.
2. در این دوره، دانش‌آموزان مفاهیم ابتدائی ریاضی را یاد می‌گیرند.
3. کتاب‌های ابتدائی که برای یادگیری زبان طراحی شده‌اند، بسیار مفید و کاربردی هستند.
4. او در یک مدرسه ابتدائی مشغول به تدریس زبان انگلیسی است.
5. یادگیری مهارت‌های ابتدائی در هر زمینه‌ای، پایه و اساس موفقیت در آینده است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!