کلمه "آبادانی" در فارسی به‌منظور اشاره به ویژگی یا حالت آباد بودن یا فرهنگ و زندگی در یک منطقه آباد استفاده می‌شود. در اینجا نکاتی در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. تعریف: "آبادانی" به معنای کیفیت یا حالت آباد بودن و همچنین می‌تواند به بهبود و توسعه زندگی اجتماعی و اقتصادی اشاره داشته باشد.

2. جنس کلمه: "آبادانی" در زبان فارسی به عنوان یک اسم مؤنث محسوب می‌شود.

3. صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به‌عنوان اسم در جمله‌ها به کار رود. به عنوان مثال:

   • "این شهر به خاطر آبادانی‌اش شهرت دارد."
   • "آبادانی این منطقه نتیجه تلاش‌های مردمان آن است."

4. ترکیب: معمولاً "آبادانی" به صورت مستقل به کار می‌رود، اما می‌توان آن را با دیگر واژه‌ها ترکیب کرد. مثلاً:

   • "آبادانی شهری"
   • "آبادانی روستایی"

5. نحوه‌ی نوشتار: کلمه "آبادانی" باید به صورت صحیح و با املای درست نوشته شود. دقت کنید که هیچ حرفی از آن حذف نشود و تمام حروف به شکل مناسب استفاده شوند.

6. نکات نگارشی: در متون رسمی و آثار ادبی، باید به استفاده از "آبادانی" به‌طور صحیح توجه کرد و مطمئن شد که معنا و مفهوم جمله را به خوبی بیان کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به زیبایی از کلمه "آبادانی" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در زیر چند مثال برای استفاده از کلمه "آبادانی" در جمله آورده شده است:

1. آبادانی شهرها و روستاها نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و منابع مالی کافی است.
2. توسعه اقتصادی و آبادانی منطقه به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های عمومی بستگی دارد.
3. بسیاری از مردم برای دستیابی به آبادانی و رفاه اجتماعی تلاش می‌کنند.
4. فرهنگ آبادانی در این دیار از دیرباز وجود داشته و نسل به نسل منتقل شده است.
5. پروژه‌های عمرانی می‌تواند به آبادانی و زیبایی شهر کمک شایانی کند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر شماست، لطفاً بفرمایید!