ابله گونه

کلمه «ابله‌گونه» از دو بخش «ابله» و «گونه» تشکیل شده است. در اینجا نکات مهمی درباره این کلمه و کاربرد آن وجود دارد:

1. معنی: «ابله» به معنای احمق یا نادان است و «گونه» به معنای نوع و روش است. ترکیب این دو به معنای نوعی از رفتار یا ویژگی که مربوط به ابله یا احمق است.

2. نوشتن: در نگارش، توجه به فاصله‌ها و عبارات صحیح بسیار مهم است. «ابله‌گونه» باید به‌صورت متصل و بدون فاصله نوشته شود.

3. قواعد تنوین: اگر این کلمه بخواهد در یک جمله به‌عنوان صفت به کار رود، ممکن است تنوین بگیرد، مثلاً: «رفتار او ابله‌گونه بود».

4. استفاده در جملات: می‌توان از این کلمه به عنوان صفت برای توصیف رفتار یا نگرش افراد استفاده کرد. مثلاً: «او همیشه با ابله‌گونه رفتار می‌کند.»

5. سبک نگارش: در نگارش ادبی یا رسمی، می‌توان از این کلمه به‌عنوان تشبیه یا توصیف استفاده کرد تا به بیان حالات روانی یا رفتاری شخصیت‌ها پرداخته شود.

به طور کلی، «ابله‌گونه» یک کلمه توصیفی است که می‌تواند در متون مختلف به کار رود و باید با توجه به قواعد نگارشی فارسی استفاده شود.

1. رفتار او در جلسه به قدری ابله گونه بود که همه حاضرین متعجب شدند.
2. وقتی که توضیحاتش را شنیدم، احساس کردم نظراتش کاملاً ابله گونه و بی‌پایه و اساس است.
3. در فیلم، شخصیت اصلی با انتخاب‌های ابله گونه‌اش باعث خنده و تعجب تماشاگران می‌شود.