در زبان فارسی، "ابن" به معنای "پسر" است و به طور خاص برای اشاره به نسب و خانواده به کار می‌رود. اما شکل صحیح نوشتار آن در زبان فارسی معمولاً به صورت "ابن" یا "ابن‌" همراه با اسم پدر به کار می‌رود.

در مورد "یوم"، این واژه به معنای "روز" در زبان عربی است و در فارسی به‌طور خاص به کار نمی‌رود. در متن‌های علمی یا ادبی، ممکن است از این واژه به شیوه‌ای خاص استفاده شود.

اگر بخواهیم "ابن یوم" را در زبان فارسی به درستی به کار ببریم، باید توجه داشته باشیم که:

1. "ابن" به عنوان پسوند به‌کار می‌رود، بنابراین باید نام فردی را که اشاره به او دارد ذکر کنیم.
2. "یوم" در این ترکیب معمولاً به ترجمه‌ای به زبان فارسی نیاز دارد.

به عنوان مثال، اگر بخواهیم بگوییم "پسر روز"، باید به این نکته توجه کنیم که این ترکیب در فارسی معمولاً معنا یا کاربرد خاصی ندارد و بهتر است از اصطلاحاتی مانند "فرزند" یا همچنین "روز" به کار ببریم.

در نتیجه، توجه به زبان و مخاطب برای استفاده از این عبارات در هر متنی ضروری است.