تنبل

کلمه "تنبل" در زبان فارسی به معنای شخصی است که در انجام کارها بی‌علاقه و تنبلی می‌کند. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی مرتبط با آن، نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

1. نحوه نوشتار: کلمه "تنبل" به صورت صحیح با تمام حروف فارسی نوشته می‌شود و نیازی به استفاده از حروف یا نشانه‌های دیگر ندارد.

2. نوع کلمه: "تنبل" یک صفت و همچنین یک اسم است که می‌تواند به عنوان توصیف یک فرد یا حالت او به کار رود.

3. صرف و نحوه کاربرد:

   • به عنوان صفت: "او تنبل است."
   • به عنوان اسم: "این یک تنبل است."

4. تطابق با سایر اجزاء جمله: در جملات باید توجه داشته باشید که اگر "تنبل" به عنوان صفت به کار می‌رود، باید با اسم مورد نظر از نظر نوع و تعداد همخوانی داشته باشد.

   • مثال: "این بچه تنبل است." (جمع: "این‌ها بچه‌های تنبل هستند.")

5. استفاده از وزن‌های مختلف: در نوشتار غیررسمی یا محاوره‌ای ممکن است از ترکیبات و اصطلاحات مختلفی استفاده شود مانند "تنبل بودن" یا "به تنبلی کردن".

6. معادل‌ها و هم‌معنی‌ها: برای افزودن تنوع به نوشتار، می‌توانید از هم‌معنایی مانند "کاهل" یا "خودتنبل" نیز استفاده کنید، اما باید توجه داشت که هر کلمه ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "تنبل" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "تنبل" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او همیشه در درس‌ها تنبل بود و به همین دلیل نتوانست نمره خوبی بگیرد.
2. تنبلی موجب می‌شود که افراد نتوانند به اهداف خود دست یابند.
3. امروز به خاطر خستگی و تنبلی، نتوانستم به ورزش بروم.
4. معلم به او گفت که اگر تنبل باشد، هیچگاه به موفقیت نخواهد رسید.
5. تنبل بودن در کار باعث می‌شود که پروژه‌ها به تأخیر بیفتند.

امیدوارم این جملات کمک‌کننده باشند!