اصطلاح "تنسیق الصفات" به معنای سامان‌دهی و هماهنگی ویژگی‌ها و صفات در یک متن یا نوشته است. این مفهوم معمولاً در مباحث نگارشی و ادبیات فارسی کاربرد دارد. برای رعایت تنسیق الصفات در نوشتار فارسی، قواعد زیر می‌تواند مفید باشد:

1. تناسب در ساختار جملات: جملات باید از نظر ساختاری و گرامری با یکدیگر سازگار باشند. اگر جملات طولانی‌تر یا کوتاه‌تر هستند، باید به شکلی هماهنگ در متن وارد شوند.

2. استفاده از هم‌خانواده‌های زبانی: هنگام توصیف صفات مختلف، بهتر است از صفات هم‌خانواده یا هم‌معنی استفاده کنید تا تسلط و هماهنگی بیشتری در متن ایجاد شود.

3. تنوع در واژگان: برای جلوگیری از تکرار در صفات، از واژگان متنوع و مرتبط استفاده شود. این کار به جذابیت متن کمک می‌کند.

4. سازگاری زمانی: زمان فعلی که در جملات یا عبارات به کار می‌رود باید هماهنگ باشد. مثلاً اگر یک جمله در زمان حال نوشته شده، جملات بعدی نیز باید از همان زمان پیروی کنند.

5. پرهیز از تضاد: هنگام استفاده از صفات، از به کار بردن صفات متضاد در یک جمله یا پاراگراف خودداری کنید، زیرا این کار باعث سردرگمی خواننده می‌شود.

6. پرهیز از صفات زائد: در انتخاب صفات دقت کنید و از صفات غیرضروری و زائد پرهیز کنید تا متن شما صاف و شفاف باشد.

7. استفاده از نشانه‌های نگارشی: نشانه‌های نگارشی را به درستی استفاده کنید تا ارتباط میان جملات و صفات بهتر حفظ شود.

این قواعد می‌تواند به بهبود کیفیت نگارش و سامان‌دهی بهتر صفات در متن‌های فارسی کمک نماید.