تنویم

کلمه "تنوی" در فارسی به‌معنای "تنوین" است و به شکل‌های مختلفی در قواعد نگارشی به کار می‌رود. تنوین شبیه به نون تنوین در زبان عربی است و در زبان فارسی نیز کاربردهایی در نوشتار دارد، به‌ویژه در واژه‌های عربی و یا در واژه‌های دخیل.

نکات و قواعد مربوط به تنوین در زبان فارسی عبارتند از:

1. محل استفاده: تنوین بیشتر در کلمات عربی، به‌ویژه در کلمات مفرد غیر معرفه، استفاده می‌شود.

2. علائم نگارشی: تنوین در نوشتار فارسی معمولاً به شکل "ً" (تنوین فتحه) و "ٌ" (تنوین ضمه) و "ٍ" (تنوین کسره) در کلمات عربی دیده می‌شود.

3. عدم استفاده در فارسی محاوره: در زبان گفتاری فارسی، معمولاً از تنوین به‌طور مستقیم استفاده نمی‌شود و بیشتر به شکل نون نرمی در می‌آید.

4. تفاوت با کلمات فارسی: در زبان فارسی، کلمات به طور طبیعی از این نوع تنوین برخوردار نیستند و بیشتر ساختارهای زبان عربی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

5. تلفظ: تنوین معمولاً در تلفظ کلمات نیز تأثیر دارد و باید به آن در هنگام خواندن و نوشتن توجه کرد.

با این حال، بهتر است از تنوین در کلمات فارسی کمتر استفاده شده و تمرکز بر روی قواعد و ساختارهای صحیح و متداول زبان فارسی باشد.