کلمه "تنین فلک" از دو کلمه "تنین" و "فلک" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی هر یک از این واژه‌ها و قواعد مربوط به آن‌ها می‌پردازیم:

1. تنین (تُنّین): این واژه به معنی صدای عمیق و دور، و یا به عنوان نمادی از صدا در ادبیات فارسی استفاده می‌شود. در نوشتار فارسی، باید به صورت صحیح و با هجی مناسب نوشته شود.

2. فلک: این کلمه در فارسی به معنای آسمان، گردونه، یا مدار و گاهی به عنوان نماد سرنوشت نیز به کار می‌رود.

قواعد فارسی و نگارشی:

• فاصله گذاری: بین دو کلمه "تنین" و "فلک" باید یک فاصله بگذارید.
• نشانه گذاری: در صورت استفاده از این ترکیب در جمله، بهتر است با توجه بهنامه و مفهوم جمله، از علائم نگارشی استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر این کلمه در انتهای جمله باشد، ممکن است نیاز به نقطه یا علامت سوال باشد.
• با توجه به قافیه و عروض: در شعر، استفاده از "تنین فلک" می‌تواند در قالب قافیه و وزن مناسبی جای بگیرد. برای مثال، شاعران ممکن است از آن برای ایجاد تصویر صوتی کارآمد در اشعار خود استفاده کنند.

مثال در جمله:

• صدای تنین فلک در دل شب پژواک می‌شود.
• تنین فلک گویی نغمه‌ای از دوردست‌ها می‌آورد.

با رعایت این نکات، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که استفاده شما از "تنین فلک" هم از لحاظ نگارشی و هم از لحاظ مفهومی صحیح و مؤثر است.