کلمه "توده" در زبان فارسی به معنی مجموعه، دسته یا انبوهی از اشیاء یا افراد است و در قرن معاصر به مفاهیم اجتماعی و سیاسی نیز مرتبط شده است. در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه، نکات زیر مورد توجه قرار می‌گیرد:

1. نطق و املاء: کلمه "توده" به صورت صحیح با حرف "ت" و "ود" نوشته می‌شود و از لحاظ phonetic به صورت [tu:de] تلفظ می‌شود.

2. تلفظ: در محاوره و نوشتار باید به تلفظ صحیح این کلمه توجه داشت تا دچار ابهام نشود.

3. نقطه گذاری:

   • در جملاتی که کلمه "توده" به عنوان اسم به کار می‌رود، باید به نکات مربوط به نقطه‌گذاری دقت کرد. مثلاً اگر "توده" در وسط جمله قرار گیرد، باید علامت‌های نگارشی به درستی استفاده شوند.
   • مثال: "در توده‌ای از کتب، برخی از آن‌ها قدیمی‌تر بودند."

4. قید و صفت: "توده" می‌تواند به عنوان اسم نهاد یا مفعول در جملات استفاده شود و معمولاً با صفت‌ها یا قیدهای توصیفی همراه می‌شود.

   • مثال: "توده عظیم برف"

5. مفاهیم اجتماعی و سیاسی: در نوشته‌های اجتماعی و سیاسی، "توده" به معنای مردم یا جمعیت‌های عمومی می‌تواند استفاده شود. در این زمینه، ممکن است با کلمات دیگری چون "مردم"، "جمعیت" و... ترکیب شود.

   • مثال: "توده مردم در خیابان‌ها به اعتراض پرداختند."
6. قیدهای زمانی و مکانی: می‌توان از "توده" در ترکیب با قیدهای زمانی یا مکانی نیز استفاده کرد.
   • مثال: "توده سنگ‌ها در بالای تپه قرار داشت."

با رعایت این نکات، می‌توان کاربرد صحیح و مؤثر کلمه "توده" را در نوشته‌ها و گفت‌وگوها تضمین کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "توده" در جملات آورده شده است:

1. توده‌های ابر در آسمان جمع شده بودند و نشان از بارش باران می‌دادند.
2. در باغ، توده‌ای از گل‌های رنگارنگ توجه همه را جلب کرده بود.
3. توده‌ای از سنگ‌های بزرگ در کنار رودخانه قرار داشت که برای عابران مشکل ایجاد کرده بود.
4. در پارک، توده‌ای از جمعیت برای شنیدن سخنرانی جمع شده بودند.
5. توده‌های برف روی زمین به زودی ذوب خواهند شد.

این جملات نشان‌دهنده معانی مختلف کلمه "توده" در زمینه‌های مختلف هستند.