کلمه «تیر» در زبان فارسی دارای معانی و کاربردهای مختلفی است و بسته به سیاق و جمله ممکن است قواعد نگارشی متفاوتی داشته باشد. در زیر به برخی از نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. معانی مختلف:

   • «تیر» به معنای دسته‌ای از وسایل پرتابی، مانند تیر کمان یا تیر تفنگ.
   • همچنین به معنای اشعه یا نور (مانند تیر خورشید) نیز استفاده می‌شود.
   • در اصطلاحات دیگر مثل «تیرماه» به یک ماه از سال اشاره دارد.

2. قید و وابستگی:

   • در جملات مختلف، «تیر» می‌تواند به عنوان اسم موضوعی یا قید بکار رود. به عنوان مثال: «تیرانداز تیر را پرتاب کرد» یا «تیر خورشید بر صورتش افتاد».

3. نوشتار درست:

   • «تیر» باید به طور صحیح نوشته شود و نباید در متون رسمی املای غلط داشته باشد.

4. جدا و چسبیده نوشتن:

   • اگر «تیر» با الیاف یا ترکیبات دیگر ترکیب شود، باید توجه شود که ترکیب به صورت صحیح نوشته شود؛ به عنوان مثال «تیرکمان» به صورت چسبیده نوشته می‌شود.
5. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی و ادبی، لازم است که از هجاها و جملات درست استفاده شود و کلمه «تیر» در جای مناسب خود قرار گیرد.

با توجه به این نکات می‌توانید از کلمه «تیر» به طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تیر" در جمله آورده شده است:

1. گربه به سرعت از زیر تیرک برق رد شد.
2. در جنگ، تیرها از کمان شلیک می‌شدند.
3. تیرهای چوبی، ساختار اصلی این پل را تشکیل می‌دهند.
4. در این مکان، تیرهای افقی به عنوان تکیه‌گاه استراتژیک استفاده می‌شوند.
5. صدای تیراندازی در فاصله‌ای دور به گوش می‌رسید.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!