کلمه "جنبانیدن" در زبان فارسی به معنای "جنباندن" یا "حرکت دادن" است و به نوعی می‌توان گفت از ریشه "جنب" (به معنای حرکت) derivation شده است. در زیر، برخی از قواعد نگارشی و زبان‌شناختی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. صرف فعل:

   • "جنبانیدن" یک فعل است و می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود:
     • حال: می‌جنبانم، می‌جنبانی، می‌جنبانیم و...
     • گذشته: جنباندیدم، جنباندی و...

2. نوع فعل:

   • این فعل از نوع "فعل transitive" است، به این معنی که نیاز به مفعول دارد. به عنوان مثال: "او کتاب را جنبانید."

3. تکرار حرف ریشه:

   • در برخی لهجه‌ها یا کاربردها، ممکن است "جنبانیدن" به صورت "جنبهاندن" یا بدون "ن" (جنبا) هم تلفظ شود، ولی فرم صحیح و رایج همان "جنبانیدن" است.

4. نحوه استفاده در جملات:

   • این فعل می‌تواند به صورت جملات اصلی یا جملات شرطی به کار رود
     • به عنوان مثال: "اگر او را جنبانید، بیدار می‌شود."

5. مشتقات:

   • از این فعل می‌توان مشتقات و نام‌های دیگری نیز ساخت، مانند "جنبان" (فعل‌نگار و اشاره به شخصی که جنبش ایجاد می‌کند).
6. قلمرو گویش:
   • این فعل بیشتر در زبان نوشتاری و ادبیات به کار می‌رود و ممکن است در زبان محاوره‌ای کمتر استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "جنبانیدن" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. باد ملایم درختان را به آرامی جنبانید و برگ‌هایشان را به رقص درآورد.
2. او با حرکات دستش سعی کرد حس شادی را در بین بچه‌ها جنبانید.
3. معلم با سوالات چالشی به جنبانیدن ذهن دانش‌آموزان پرداخت.