اجابت کردن

کلمه «اجابت کردن» یک فعل مرکب در زبان فارسی است که به معنای پاسخ دادن به یک درخواست یا دعایی به کار می‌رود. در اینجا تعدادی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. فعل مرکب: «اجابت کردن» از دو جز تشکیل شده است: «اجابت» (که خود به معنای پاسخ دادن یا قبول کردن است) و «کردن» (که به عنوان فعل حرکتی به کار می‌رود).

2. نحوه‌ی صرف: فعل «اجابت کردن» می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود.

   • مثلاً:
     • حال: «اجابت می‌کند»
     • گذشته: «اجابت کرد»
     • آینده: «اجابت خواهد کرد»

3. ساختار جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات به صورت‌های مختلف به کار ببرید. مانند:

   • «برای دعاهای خود امید به اجابت کردن دارم.»
   • «دعای او به اجابت رسید.»

4. حالت‌های مختلف: این کلمه می‌تواند در حالت‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد:

   • می‌تواند به صورت فعلی و در جملات مثبت، منفی و سوالی به کار رود.
   • مثال: «آیا دعاهای ما اجابت می‌شوند؟»

5. فعل‌ترکیبی: «اجابت کردن» به عنوان یک فعل ترکیبی معمولاً بر خلاف زبان‌های دیگر، به صورت جداگانه نوشته می‌شود و فاصله بین آن‌ها حفظ می‌شود.

6. قید زمان و مکان: می‌توان با استفاده از قیدهای زمان و مکان، جملات را کامل‌تر کرد.
   • مثال: «او در نماز شب دعا کرد و امیدوار بود که دعاهایش به اجابت برسد.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «اجابت کردن» به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.