کلمه «اجابت کردن» یک فعل مرکب در زبان فارسی است که به معنای پاسخ دادن به یک درخواست یا دعایی به کار می‌رود. در اینجا تعدادی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. فعل مرکب: «اجابت کردن» از دو جز تشکیل شده است: «اجابت» (که خود به معنای پاسخ دادن یا قبول کردن است) و «کردن» (که به عنوان فعل حرکتی به کار می‌رود).

2. نحوه‌ی صرف: فعل «اجابت کردن» می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود.

   • مثلاً:
     • حال: «اجابت می‌کند»
     • گذشته: «اجابت کرد»
     • آینده: «اجابت خواهد کرد»

3. ساختار جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات به صورت‌های مختلف به کار ببرید. مانند:

   • «برای دعاهای خود امید به اجابت کردن دارم.»
   • «دعای او به اجابت رسید.»

4. حالت‌های مختلف: این کلمه می‌تواند در حالت‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد:

   • می‌تواند به صورت فعلی و در جملات مثبت، منفی و سوالی به کار رود.
   • مثال: «آیا دعاهای ما اجابت می‌شوند؟»

5. فعل‌ترکیبی: «اجابت کردن» به عنوان یک فعل ترکیبی معمولاً بر خلاف زبان‌های دیگر، به صورت جداگانه نوشته می‌شود و فاصله بین آن‌ها حفظ می‌شود.

6. قید زمان و مکان: می‌توان با استفاده از قیدهای زمان و مکان، جملات را کامل‌تر کرد.
   • مثال: «او در نماز شب دعا کرد و امیدوار بود که دعاهایش به اجابت برسد.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «اجابت کردن» به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.