"چشم شور" به معنای حسادت یا نگاه آسیب‌زننده به دیگران است و در زبان فارسی به‌کار می‌رود. در ادامه، به بررسی قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این ترکیب می‌پردازیم:

1. جداسازی واژه‌ها: "چشم" و "شور" دو واژه جداگانه هستند و باید به این صورت نوشته شوند. در واقع "چشم شور" به معنای "چشم‌های شور" یا "چشم‌زخم" است و استفاده از آن باید به شکل صحیح و با فاصله بین کلمات باشد.

2. نقطه‌گذاری: اگر "چشم شور" در جمله‌ای بیفتد، باید به دقت به نقطه‌گذاری توجه شود. مثلاً: "من به خاطر موفقیتم از چشم شور در امان نیستم."

3. حروف بزرگ و کوچک: در فارسی، معمولاً حروف بزرگ صرفاً در آغاز جملات و برای اسم‌های خاص استفاده می‌شود. بنابراین "چشم شور" به عنوان یک ترکیب عمومی با حروف کوچک نوشته می‌شود.

4. مفهوم‌سازی: در صورتی که بخواهید این واژه را در متنی توصیفی یا ادبی بیاورید، می‌توانید با توضیحات بیشتر آن را جا بیندازید. مثلاً: "هرگاه که به موفقیت کسی می‌نگرم، نگرانم که مبادا از چشم شور در امان نماند."

5. استفاده در جملات: می‌توان ترکیب "چشم شور" را در جملات به شکل‌های مختلف به‌کار برد. مثلاً:
   • "امیدوارم فرزندم از چشم شور دور بماند."
   • "برای در امان ماندن از چشم شور، باید دعا کنیم."

به طور کلی، کلمه "چشم شور" در زبان فارسی به شکل مشخص و با رعایت اصول نگارشی به کار می‌رود و با دقت به فهم مقصود کمک می‌کند.

1. افرادی که به چشم شور اعتقاد دارند، معتقدند که برخی نگاه‌ها می‌توانند بدشانسی یا ناگواری را برای دیگران به همراه داشته باشند.
2. مادر بزرگ همیشه به ما می‌گفت که قبل از نشان دادن عروسک‌های جدید، حتماً باید یک دعا برای جلوگیری از چشم شور بخوانیم.
3. در فرهنگ ما، برخی مراسم خاص برای دفع چشم شور و محافظت از بچه‌ها در برابر نگاه‌های حسود برگزار می‌شود.