کلمه "چکش" یک اسم است و در زبان فارسی به معنای ابزاری برای ضربه زدن و سوراخ کردن اجسام سخت به‌کار می‌رود. قواعد نگارشی و کاربردهای این کلمه به شرح زیر است:

1. تلفظ و نوشتار: "چکش" به صورت "چَکَش" تلفظ می‌شود و باید دقت شود که دوتا "ک" به‌درستی نوشته شود.

2. جمع: شکل جمع این کلمه "چکش‌ها" است که در آن از "ها" برای جمع بستن استفاده می‌شود.

3. حالت‌های مختلف در جملات:

   • مفرد: چکش در حالت مفرد به‌کار می‌رود (مثلاً "چکش روی میز است").
   • جمع: در حالت جمع به‌صورت "چکش‌ها" به کار می‌رود (مثلاً "چکش‌ها در انبار قرار دارند").

4. حالت‌های اضافه:

   • برای نشان دادن تعلق می‌توان از حرف اضافه "از" یا "به" استفاده کرد (مثلاً "چکشِ آهنی" یا "چکش برای کارگر است").

5. استفاده در ترکیبات: این کلمه می‌تواند در ترکیبات مختلف نیز به‌کار رود، مانند "چکش‌کاری" یا "چکش زدن".

6. علامت‌گذاری: در جملات و متون، واژه "چکش" باید در جایی نوشته شود که نیاز به توضیح و اشاره به این ابزار باشد و معمولاً نیازی به علامت‌گذاری خاص ندارد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "چکش" به‌درستی در نگارش استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "چکش" در جمله آمده است:

1. کارگر با چکش آهن را شکل داد.
2. او با چکش به میخ کوبید تا تابلو را به دیوار آویزان کند.
3. چکش ابزاری ضروری برای کارهای نجاری است.
4. او چکش را برداشت و شروع به تعمیر نشت لوله کرد.
5. در مسابقه مهارت‌های فنی، شرکت‌کنندگان باید با چکش کاری‌های مختلف انجام دهند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، بفرمایید!