کلمه "چهره" در زبان فارسی به معنای صورت یا نمای ظاهری انسان یا شیء است و به دلایل مختلف در نوشتار و گفتار به کار می‌رود. برای نگارش صحیح این کلمه و استفاده درست از آن، قواعد زیر را در نظر داشته باشید:

1. نحوه نوشتن: کلمه "چهره" باید بدون هیچ گونه اشتباه املایی نوشته شود.

2. آوایی و هجایی: "چهره" می‌تواند به صورت هجایی به این روش تقسیم‌بندی شود: چِه-رِه. در این کلمه، "چ" و "ه" حرف صدادار و "ر" حرف بی‌صداست.

3. معانی و کاربردها:

   • صورت: در معنای ظاهری انسان یا موجود دیگر استفاده می‌شود. مثلاً: "چهره او زیباست."
   • نمای ظاهری اشیاء: đôi گاه در توصیف برخی اشیاء به کار می‌رود: "چهره ساختمان جدید تغییر یافته است."
   • در اصطلاحات ادبی: ممکن است در شعر و نثر به صورت توصیفی برای شخصیت‌های داستانی یا احساسات به کار رود.

4. قواعد نگارشی:

   • فاصله: از کلمه "چهره" پس از آن باید به صورت صحیح فاصله داده شود.
   • نقطه‌گذاری: اگر در انتهای یک جمله قرار گیرد، باید با نقطه یا علامت مناسب پایان یابد.
5. ترکیب‌ها و عبارات:
   • "چهره‌ای" (به عنوان صفت): مانند "چهره‌ای خندان" یا "چهره‌ای نگران"
   • "چهره‌پردازی": به معنای زیبایی یا آرایش چهره.
   • "چهره‌های مختلف": برای اشاره به تنوع در ظواهر یا احساسات.

استفاده درست از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی باعث می‌شود نوشته‌های شما شفاف و قابل فهم باشد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "چهره" در جمله آمده است:

1. چهره ی او پر از شادی و خوشحالی بود.
2. در عکسی که گرفتیم، چهره ی همه اعضای خانواده نمایان بود.
3. او با چهره ی خسته به خانه برگشت.
4. هنرمند توانست با قلم خود، چهره ی شخصیت اصلی داستان را به زیبایی ترسیم کند.
5. چهره ی جدید شهر با ساخت و سازهای جدید تغییر کرده است.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!