حروف ذلقیه شامل حروف «ص، ض، ط، ظ، ل، و، ر» هستند و در زبان فارسی برخی قواعد و نکات نگارشی و تلفظی مرتبط با این حروف وجود دارد. به چند نکته اشاره می‌کنم:

1. تلفظ صحیح: این حروف به‌طور خاص دارای تلفظ خاصی هستند که باید در کلمات به درستی ادا شوند. برای مثال، حرف «ص» باید به صورتی بیان شود که صدا از روی لثه خارج شود.

2. هم‌نشینی و تلفظ: در بسیاری از واژه‌ها، حروف ذلقیه می‌توانند با حروف دیگر ترکیب شوند و ممکن است بر روی تلفظ و معنا تأثیر بگذارند. مثال‌هایی چون «صبر» و «ضد» که در آنها حروف ذلقیه نقش مهمی دارند.

3. نکات نگارشی: در نوشته‌ها باید به دقت از این حروف استفاده شود و به قالب کل کلمه توجه شود، مثلاً در انتخاب میان «ظ» و «ذ» باید دقت کافی را به خرج داد تا معنا تغییر نکند.

4. کتابت و املاء: هنگام نوشتن نباید بین حروف ذلقیه و حروف مشابه مانند «ز» یا «ذ» خلط شود. برای مثال، «ظل» و «ذل» با معانی متفاوت هستند.

5. قافیه‌سازی: در اشعار فارسی، حروف ذلقیه می‌توانند در قافیه‌ها نقش مهمی ایفا کنند و تأثیر زیادی بر زیبایی شعر دارند.

این نکات کمک می‌کنند تا استفاده از حروف ذلقیه در نگارش و گفتار به‌طور مؤثری انجام شود.