کلمه «احتراق‌پذیر» یک واژه ترکیبی در زبان فارسی است که به معنای قابلیت احتراق یا آتش‌سوزی مواد اشاره دارد. برای نوشتن و استفاده درست از این کلمه، چند نکته و قاعده نگارشی وجود دارد:

1. جداسازی اجزا: این واژه از دو بخش «احتراق» و «پذیر» تشکیل شده است. در نوشته‌های رسمی، بهتر است این دو بخش با یک خط فاصله (بند) نوشته شوند: «احتراق‌پذیر».

2. نوشتن به صورت صحیح: این کلمه همیشه باید به صورت «احتراق‌پذیر» نوشته شود و نباید بخش‌های آن را جدا کرد یا به شکل‌های نادرست دیگر نوشت.

3. نحوه استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت در جملات استفاده شود. به عنوان مثال: «این ماده احتراق‌پذیر است و باید با احتیاط نگهداری شود.»

4. توجه به هم‌خوانی: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، توجه به هم‌خوانی و انطباق با سایر اجزا و واژگان در جمله اهمیت دارد.

5. استفاده از نشانه‌های نگارشی: در مکالمات و نوشته‌ها، اگر «احتراق‌پذیر» در وسط جمله قرار گیرد، مانند سایر واژه‌ها نیازی به استفاده از ویرگول یا نشانه‌های دیگر نیست، مگر اینکه ساختار جمله ایجاب کند.

توجه به این نکات و قواعد می‌تواند کمک کند تا از این واژه به درستی و به صورت مؤثر در نوشتار و گفتگوها استفاده شود.