کلمه "خاشه" در زبان فارسی به معنای قسمت‌های ریز و بی‌ارزش یا خرده‌ریزها است. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش صحیح آن در متن‌های فارسی، چند نکته و قاعده نگارشی وجود دارد:

1. تلفظ صحیح: کلمه "خاشه" باید به درستی تلفظ شود. معمولاً تلفظ آن به صورت "خا-شه" است.

2. نقطه‌گذاری: در متن‌های نوشتاری، اگر "خاشه" در وسط جمله استفاده شود، باید بعد از آن علامت نگارشی مناسب (نظیر نقطه، ویرگول یا نقطه‌ویرگول) رعایت شود.

3. استفاده در جمله: برای نمونه:

   • "وقتی پاک‌سازی را انجام می‌دهید، خاشه‌ها باید جمع‌آوری شوند."
   • "در این منطقه، خاشه‌های زیادی از گیاهان پیدا می‌شود."

4. اجتناب از تکرار بی‌مورد: تلاش کنید از تکرار کلمه "خاشه" در یک متن بپرهیزید و به‌جای آن از مترادف‌های مناسب یا عبارات جایگزین استفاده کنید.

5. توجه به معنای کلمه: قبل از استفاده از این کلمه، مطمئن شوید که در زمینه‌ای که استفاده می‌شود، معنای آن مناسب است.

6. نوشتار مستقل: در نوشتار ادبی و رسمی، کلمه "خاشه" بهتر است به صورت مستقل و در جملات کامل استفاده شود تا مفهوم آن به‌درستی منتقل شود.

با رعایت این قواعد، می‌توان از کلمه "خاشه" به‌طور مؤثر و صحیح در متون فارسی استفاده کرد.

1. در حیاط خانه‌مان، خاشه‌های چوبی را جمع کرده و برای استفاده در آتش‌سوزی‌های شبانه نگه داشتیم.
2. باد خاشه‌های خشک شده را از زمین بلند کرد و به سمت درختان برد.
3. مادر از خاشه‌های زیر درخت برای تهیه کمپوست استفاده می‌کند تا خاک باغچه تغذیه بهتری داشته باشد.