کلمه «خداع» در زبان فارسی به معنی فریب، حیلۀ نادرست یا ترفند برای گمراه کردن شخصی است. در ادامه به برخی از نکات مربوط به قواعد و نگارش این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: کلمه «خداع» به این صورت نوشته می‌شود و توجه به تاء (دولا) در نوشتار آن الزامی است.

2. جنس واژه: این کلمه از لحاظ دستوری مذکر است و غالباً به عنوان اسم استعمال می‌شود.

3. کاربرد: «خداع» معمولاً در متون ادبی، فلسفی و دینی به کار می‌رود و معانی عمیقی دارد. بنابراین برای استفاده از آن در جملات، بهتر است از زمینه‌های مرتبط با فریب و نیرنگ بهره‌برداری شود.

4. هم‌خانواده‌ها و مترادف‌ها: این کلمه ممکن است با واژه‌هایی نظیر «فریب»، «نیرنگ»، «چالاکی» و «حقه» هم‌معنا باشد.

5. مثال:
   • «در طول تاریخ، بسیاری از انسان‌ها با خداع و نیرنگ به اهداف خود دست یافته‌اند.»
   • «خداع در ذات خود نوعی ضعف است که از عدم صداقت سرچشمه می‌گیرد.»

در نهایت، توجه داشته باشید که هنگام نوشتن و استفاده از این کلمه، باید به معنا و بافت آن دقت کنید تا مفهوم درست و مورد نظر به خواننده منتقل شود.

1. او با استفاده از خداع‌های متعدد سعی کرد تا دوستانش را فریب دهد.
2. خداع در روابط انسانی می‌تواند به مرور زمان اعتماد را از بین ببرد.
3. نمایش‌های هنری گاهی با خداع‌های بصری مخاطب را به تفکر وامی‌دارند.