خداع

کلمه «خداع» در زبان فارسی به معنی فریب، حیلۀ نادرست یا ترفند برای گمراه کردن شخصی است. در ادامه به برخی از نکات مربوط به قواعد و نگارش این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: کلمه «خداع» به این صورت نوشته می‌شود و توجه به تاء (دولا) در نوشتار آن الزامی است.

2. جنس واژه: این کلمه از لحاظ دستوری مذکر است و غالباً به عنوان اسم استعمال می‌شود.

3. کاربرد: «خداع» معمولاً در متون ادبی، فلسفی و دینی به کار می‌رود و معانی عمیقی دارد. بنابراین برای استفاده از آن در جملات، بهتر است از زمینه‌های مرتبط با فریب و نیرنگ بهره‌برداری شود.

4. هم‌خانواده‌ها و مترادف‌ها: این کلمه ممکن است با واژه‌هایی نظیر «فریب»، «نیرنگ»، «چالاکی» و «حقه» هم‌معنا باشد.

5. مثال:
   • «در طول تاریخ، بسیاری از انسان‌ها با خداع و نیرنگ به اهداف خود دست یافته‌اند.»
   • «خداع در ذات خود نوعی ضعف است که از عدم صداقت سرچشمه می‌گیرد.»

در نهایت، توجه داشته باشید که هنگام نوشتن و استفاده از این کلمه، باید به معنا و بافت آن دقت کنید تا مفهوم درست و مورد نظر به خواننده منتقل شود.