کلمه "خدای بینی" ترکیبی است که به طور کلی از دو بخش تشکیل شده است: "خدای" و "بینی". در زیر به نکات نگارشی و قواعد مربوط به این ترکیب اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در وسط جمله بیاید، نیاز به نقطه‌گذاری مانند ویرگول یا نقطه ندارد مگر اینکه بخشی از جمله باشد که قواعد خاصی را طلب کند.

2. استفاده درست از حروف: در نوشتن این ترکیب باید دقت شود که حروف آن به درستی نوشته شوند و با حروف فارسی استاندارد (فارسی و نه عربی) نوشته شوند.

3. معنی و مفهوم: "خدای بینی" به معنای کسی است که در آن علاقه و توجه خاصی به خدا یا مسائل معنوی دارد. استفاده این کلمه در متون ادبی یا شعری بیشتر رایج است.

4. نوشتار صحیح: در نگارش فارسی باید از املای صحیح "خدای بینی" استفاده شود و در نظر داشته باشید که در زبان فارسی واژه‌ها باید به درستی و طبق قواعد سلیقه‌ای و نگارشی نوشته شوند.

5. قواعد مربوط به اسم وصفی: اگر بخواهید از این کلمه در ترکیب‌های وصفی استفاده کنید (مثلاً "خدای بینی‌ام")، باید قواعد مربوط به اعراب و توالی کلمات را رعایت کنید.

اگر سوالات بیشتری درباره این کلمه یا موضوعات مرتبط دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!