کلمه "خصم" در زبان فارسی به معنای دشمن، حریف، یا رقیب به کار می‌رود. در ادامه به برخی نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. هجی و نوشتار: کلمه "خصم" به صورت "خ" با نقطه، "ص" و "م" نوشته می‌شود و در ترکیب‌های فارسی می‌توان آن را در جملات به کار برد.

2. کاربرد: این کلمه معمولاً در متن‌های ادبی، اشعار و نیز در متون حقوقی و سیاسی به کار می‌رود. مثلاً در اشعار حافظ یا سعدی ممکن است به‌عنوان توصیف رقیب یا حریف ذکر شود.

3. قواعد صرف و نحوی: "خصم" می‌تواند به عنوان اسم مفرد به کار برود و به اشکال مختلفی در جملات مورد استفاده قرار گیرد. همچنین می‌توان آن را در جمع به "خصمان" تغییر داد.

4. نکات معنایی: این کلمه معمولاً بار منفی دارد و برای توصیف دشمنان یا رقبایی که در مقابل فرد یا گروهی قرار دارند، استفاده می‌شود.

5. مثال‌های جملات:
   • "در این میدان، خصم ما بی‌رحم است."
   • "او را به عنوان خصم خود می‌شناسد."

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "خصم" به درستی در نوشتارهای خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خصم" در جمله آورده‌ام:

1. در جلسه دادگاه، وکیل من از استدلال‌های قوی خود برای مقابله با خصم استفاده کرد.

2. خصم او همیشه سعی می‌کند در مذاکرات به طریقه‌ای غیراخلاقی بر او برتری پیدا کند.

3. او با هوشمندی و تدبیر موفق شد خصم را در مسابقه شکست دهد.

4. تاریخچه rivalry این دو تیم حاکی از رقابت شدید میان خصم‌ها است.

5. منابع مالی این خصم نشان می‌دهد که او قصد دارد تا به هر قیمتی پیروز شود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، بفرمایید!