کلمه "خورشید پرست" ترکیبی است که به طور کلی به معنای کسی یا چیزی است که به خورشید احترام می‌گذارد یا محبت و ارادت به خورشید دارد. در نوشتار و نگارش فارسی قواعد خاصی را می‌توان به کار برد تا این گونه کلمات به شکلی صحیح و زیبا بیان شوند.

قواعد نگارشی برای "خورشید پرست":

1. جداسازی واژه‌ها: در این نوع ترکیبات، معمولاً میان دو واژه "خورشید" و "پرست" فاصله نگارشی (اسپیس) وجود دارد. بنابراین درست است که بنویسیم "خورشید پرست".

2. استفاده از حروف بزرگ و کوچک: در متن‌های معمولی حروف اول هر واژه باید با حروف کوچک نوشته شود، مگر اینکه بخواهیم به عنوان عنوان یا اسم خاص استفاده شود.

3. نکته‌های معنایی: توجه به معنا و مفهوم ترکیب در استفاده از آن مهم است. مثلاً در متون ادبی، استفاده از "خورشید پرست" ممکن است به صورت استعاری نیز به کار رود.

4. نحوه صرف و تغییرات: اگر بخواهید این ترکیب را به صورت صفت یا اسم استعمال کنید، ممکن است نیاز به تغییراتی داشته باشد. به عنوان مثال: "خورشیدپرست‌ها" برای جمع و یا "خورشیدپرستانه" به عنوان قید.

5. نکات دستوری: اگر این ترکیب در جملات استفاده شود، باید با توجه به قواعد دستور زبان فارسی به کار رود. مثلاً:
   • "آنها خورشیدپرست هستند."
   • "خورشیدپرستان به نور و روشنی عشق می‌ورزند."

بهتر است در نوشته‌های خود به این قواعد توجه کنید تا نگارش شما از کیفیت بهتری برخوردار باشد.