کلمه "خویشتن‌نگر" به معنای کسی است که به خود توجه دارد و به خود نگریسته و خود را مورد قضاوت قرار می‌دهد. در استفاده از این کلمه و نگارش آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. فاصله‌گذاری: "خویشتن‌نگر" یک کلمه مرکب است که به صورت پیوسته نوشته می‌شود و باید بین اجزای آن (خویشتن و نگر) فاصله‌ای نباشد.

2. نحو و دستور زبان: "خویشتن‌نگر" می‌تواند به عنوان صفت استفاده شود و به ویژگی فرد اشاره کند. مثلا در جمله "او یک فرد خویشتن‌نگر است"، این کلمه به فرد ویژگی خودآگاهی را نسبت می‌دهد.

3. توجه به زمینه: هنگام استفاده از "خویشتن‌نگر"، به زمینه و بافت جمله توجه کنید تا از استفاده نادرست جلوگیری شود.

4. استفاده در جملات: می‌توانید این واژه را در جملات مختلف به کار ببرید. به عنوان مثال:

   • "خویشتن‌نگری یکی از ملزومات رشد فردی است."
   • "او با خویشتن‌نگری به تحلیل رفتارهای خود می‌پردازد."
5. زبان شعری و ادبی: در متون ادبی و شعر نیز معمولاً این واژه می‌تواند به خوبی به تصویر کشیده شود و به عمق شخصیت و تفکر اشاره کند.

با رعایت این نکات می‌توانید به طور مؤثری از کلمه "خویشتن‌نگر" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.