کلمه "داعی‌الدعا" در زبان فارسی به معنای "دعوت‌کننده به دعا" است و معمولاً به عنوان عنوان ادبی و مذهبی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: "داعی‌الدعا" به صورت متصل و بدون فاصله نوشته می‌شود. در این کلمه از حرف "ی" به عنوان فصل‌نامه (مانند "ی" در "صاحب‌الزمان") استفاده شده است.

2. تاکید بر حروف: هنگام نوشتن، باید توجه داشت که حروف باید به‌درستی نوشته شوند و از حروف جداگانه‌ای مانند "دعای" یا "دعاه" استفاده نشود، چرا که معنی تغییر می‌کند.

3. استفاده در جملات: معمولاً در جملات رسمی یا ادبی و مذهبی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "فلانی داعی‌الدعا است" یا "دعای او مستجاب است".

4. نقش صنفی: به عنوان یک عنوان، این کلمه ممکن است در موارد خاصی مانند مجالس مذهبی، مراسم تشییع جنازه، یا مجالس دعا و نیایش به کار رود.

5. نشانه‌گذاری: در نوشتار فارسی، لازم است که نقطه‌گذاری و نشانه‌گذاری‌های لازم مانند ویرگول یا نقطه بعد از جملات رعایت شود اما در نوشتارهای خاص، ممکن است از نشانه‌ها به‌صورت متفاوتی استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "داعی‌الدعا" به صورت صحیح و مناسب استفاده کنید.