کلمه "دانش" در زبان فارسی به معنای علم، آگاهی و شناخت است و از نظر نگارشی و قواعد فارسی به شرح زیر قابل بررسی است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "دانش" به همین شکل نوشته می‌شود و هیچ‌گونه اعرابی ندارد.

2. جنس و نوع: "دانش" یک اسم است و به‌طور خاص به نوعی از دانایی اشاره دارد که شامل معلومات و آگاهی‌های مرتبط با یک موضوع خاص می‌شود.

3. جمع: جمع کلمه "دانش"، "دانش‌ها" است. می‌توان در جملات مختلف از آن استفاده کرد. به عنوان مثال "دانش‌های جدید در حال ظهور هستند."

4. ترکیب با دیگر کلمات: این کلمه می‌تواند با کلمات دیگر ترکیب شود و به عبارات جدیدی تبدیل گردد، مانند:

   • دانش‌آموز
   • دانشجو
   • دانشیار
   • دانشکده

5. استفاده در جملات: "دانش" در جملات مختلف می‌تواند به شیوه‌های گوناگونی به‌کار رود. به عنوان مثال:

   • "دانش یک منبع قدرت است."
   • "او در زمینه‌های مختلفی دانش دارد."
6. زبان محاوره: در زبان محاورهای نیز معمولاً این کلمه به همان شکل مورد استفاده قرار می‌گیرد و معنای خود را حفظ می‌کند.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌خوبی از کلمه "دانش" در نوشتار و گفتار فارسی بهره برد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دانش" در جملات آورده شده است:

1. دانش انسان‌ها به مرور زمان افزایش یافته و به پیشرفت‌های علمی منجر شده است.
2. او با مطالعه و تحقیق، دانش خود را در زمینه روانشناسی گسترش داد.
3. دانش یک ابزار قوی برای حل مسائل پیچیده زندگی است.
4. دانشگاه‌ها محل تجمع اندیشمندان و انتقال دانش به نسل‌های آینده هستند.
5. برای موفقیت در هر زمینه‌ای، نیاز به دانش و مهارت‌های مربوطه داریم.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر شماست، لطفاً بفرمایید!