دردانه

کلمه "دردانه" در زبان فارسی به معنای فردی یا چیزی است که بسیار مورد محبت و توجه قرار گرفته و به نوعی گرانبها و ارزشمند است. این واژه معمولاً به عنوان اصطلاحی محبت‌آمیز برای توصیف افراد به کار می‌رود، به ویژه برای فرزندان یا عزیزان.

قواعد و نکات نگارشی:

1. ادغام: "دردانه" ترکیبی از دو واژه "درد" و "دانه" است، که در ترکیب معنایی خاص و زیبا را ایجاد می‌کند.

2. نحوه نوشتار: این واژه باید به صورت پیوسته "دردانه" نوشته شود و جدا نوشتن آن نادرست است.

3. استفاده از علائم نگارشی:

   • اگر "دردانه" در وسط جمله باشد، باید طبق قواعد جمله‌سازی و علائم نگارشی مانند ویرگول، خط تیره و... تصحیح شود.
   • در صورت نیاز به تاکید یا القای حس خاص، می‌توان از علامت‌های نگارشی مثل “ ” یا برای برجسته کردن واژه استفاده کرد.

4. فرم‌های صرفی: "دردانه" به عنوان اسم خاص و عام قابل صرف نیست، اما می‌توان از آن بصورت وصفی استفاده کرد، مانند "دردانه‌ی من" یا "دردانه‌ی خانواده".

5. تلفظ: تلفظ صحیح این واژه به صورت "dardāne" است و باید در گفتار به درستی بیان شود.

6. نکات معنایی: به دلیل بار معنایی محبت و ارزشمندی که این واژه دارد، در متون ادبی و شعرهای عاشقانه یا عاطفی کاربرد بسیاری دارد.

7. جایگاه در جملات: کلمه "دردانه" معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که بیانگر عواطف عمیق نسبت به شخص یا شیء خاصی باشد.

با رعایت این نکات می‌توانیم از واژه "دردانه" به درستی در نگارش‌های خود استفاده کنیم.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دردانه" در جمله آورده شده است:

1. او همیشه به عنوان دردانه خانواده شناخته می‌شد و توجه ویژه‌ای به او می‌شد.
2. ایران‌منش، دردانه‌ی این سرزمین با فرهنگ غنی و تاریخ پرفراز و نشیبش می‌باشد.
3. فرزند کوچک خانواده، دردانه‌ی دل همه‌ی اعضا بود و تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کرد.
4. این گلدان زیبا، دردانه‌ی کلکسیون من است و همیشه در بهترین مکان خانه قرار دارد.
5. دردانه‌ی او، موفقیت در تحصیل بود که همیشه بر روی آن تمرکز داشت.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، لطفاً بفرمایید!