کلمه "دست" و عبارت "دست دراز" در زبان فارسی به‌خوبی قابل استفاده است، اما برای نگارش صحیح و قواعد زبانی، نکات زیر را باید مد نظر قرار داد:

1. تلفظ و معانی:

   • "دست" به معنی عضو حرکتی انسان است و می‌تواند در مجاز به معانی مختلفی نیز به کار رود.
   • "دست دراز" به معنای فردی است که در حوزه‌های مختلف (مادی، اجتماعی، فرهنگی و…) به دیگران کمک می‌کند یا از آن‌ها درخواست کمک می‌کند.

2. نحوه نگارش:

   • عبارت "دست دراز" باید در متن یکدست و بدون فاصله‌های غیرضروری نوشته شود.
   • در صورت نیاز به استفاده مجازی، می‌توان آن را در متن با کلمات توصیفی همراه کرد.

3. نکات نگارشی:

   • در جملات امری، "دست دراز کن" به معنی درخواست کمک و یا دست یاری دادن نسبت به دیگران است.
   • هنگام نگارش داستان یا متن ادبی، توجه به تناسب زبان و لحن می‌تواند بر تأثیرگذاری عبارت بیافزاید.

4. کاربرد در جملات:

   • می‌توان از این عبارت در جملات مختلف استفاده کرد، مانند: "او همیشه دست دراز است و به دیگران کمک می‌کند."
   • در نگارش‌های رسمی و غیررسمی، به‌کارگیری این عبارت باید با توجه به سیاق متن باشد.
5. مراعات حال:
   • در متون علمی یا ادبی، از این عبارت با دقت استفاده شود و باید به هم‌نشینی واژه‌ها و تأثیر آن‌ها توجه کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از عبارت "دست دراز" در متون مختلف به‌درستی استفاده کرد.