دستبرد

کلمه "دستبرد" در زبان فارسی به معنای سرقت و دزدی به کار می‌رود و در برخی موارد به معنای غفلت یا بی‌مبالاتی نیز استفاده می‌شود. در زیر به نکات و قواعد نگارشی مربوط به این کلمه پرداخته می‌شود:

1. نوشتن صحیح: کلمه "دستبرد" باید به همین شکل و با این املاء نوشته شود. استفاده از املای نادرست می‌تواند به سادگی به سوتفاهم بیانجامد.

2. جدا و متصل نوشتن: "دستبرد" یک کلمه مرکب است و باید به هم پیوسته نوشته شود. به هیچ عنوان "دست" و "برد" را جدا ننویسید.

3. نقش دستبرد در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم در جمله به کار رود. مثلاً: "دستبرد به اموال مردم جرم است."

4. هم‌خانواده‌ها: واژه "دستبرد" از ریشه "بردن" می‌آید و معمولاً با کلماتی مانند "دست" (بخشی از بدن) و "برد" (عمل بردن یا سرقت) ارتباط دارد.

5. استفاده در نثر و شعر: این واژه در نثر ادبی و همچنین شعر فارسی نیز به کار رفته و مورد استفاده شاعران و نویسندگان قرار گرفته است.

6. سنخ‌شناسی: در مجلس‌های ادبی، می‌توان به سنخ‌های مختلف دستبرد (مانند دستبرد علمی، فرهنگی و ...) اشاره کرد که در هر حوزه‌ای کاربرد خاص خود را دارد.

به طور کلی، "دستبرد" یک کلمه با بار معنایی منفی است که در متن‌های حقوقی و اجتماعی به وفور استفاده می‌شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دستبرد" در جمله آورده شده است:

1. دستبرد به خانه خانواده‌ی‌ آنها باعث شد که تمامی اشیای قیمتی‌ از بین برود.
2. پلیس پس از وقوع دستبرد، بررسی‌های لازم را برای پیدا کردن سارقین آغاز کرد.
3. او برای جلوگیری از دستبرد به اسناد مهم، آنها را در یک گاوصندوق محافظت شده قرار داد.
4. خبر دستبرد به بانک در تمام رسانه‌ها پخش شد و مردم نگران امنیت مالی خود شدند.
5. دستبردی که در شب به فروشگاه رخ داد، خسارات زیادی به مالک آن وارد کرد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!