کلمه "دمعه" در زبان فارسی به معنای خشم یا عصبانیت به کار می‌رود و در برخی مناطق نیز به معنای اشک یا قطره اشک استفاده می‌شود. برای نگارش صحیح این کلمه و استفاده به جا از آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "دمعه" به صورت صحیح باید با "د" و "م" و "ع" و "ه" نوشته شود. این کلمه به صورت "دمعه" و نه به صورت‌های دیگر مانند "دامعه" یا "دمع" استفاده می‌شود.

2. جنسیت و تعداد: "دمعه" یک اسم است و معمولاً به صورت مفرد به کار می‌رود. در صورت نیاز به جمع آن، می‌توان از ضمایر و عبارات توصیفی استفاده کرد.

3. استفاده در جمله:

   • "آنگاه که خشم او به جوش آمد، دمعه چشمانش سرازیر شد."
   • "دمعه‌های او نشان از عمق ناراحتیش داشت."
4. مکانیسم‌های زبانی: این کلمه معمولاً در متون ادبی و شعرها بیشتر دیده می‌شود و ممکن است به‌خصوص در متون کلاسیک و شاعران بزرگ فارسی مانند حافظ و سعدی به کار رود.

توجه به این نکات می‌تواند به شما در نگارش و استفاده صحیح از کلمه "دمعه" کمک کند.

1. در دمعهٔ گذشته، دوستانم به خانه‌ام آمدند و شب خوبی را سپری کردیم.
2. دمعه‌ها همیشه وقت خوبی برای استراحت و تماشا کردن فیلم‌های مورد علاقه‌ام است.
3. من هر دمعه صبح برای پیاده‌روی به پارک می‌روم و هوای تازه استنشاق می‌کنم.