دموع

کلمه "دموع" در زبان فارسی به معنای اشک‌ها است و به صورت جمع استفاده می‌شود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. جمع: "دموع" جمع کلمه "دمع" (به معنای اشک) است. به همین دلیل، معمولاً در جملات به صورت جمع به کار می‌رود.

2. نحوه‌ی استفاده در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا حال در جملات به کار برود. مثلاً:

   • دموع او بر گونه‌هایش جاری شد.
   • او از دموع خود نجات یافت.

3. نحوه نوشتار: مانند سایر کلمات فارسی، این کلمه باید با دقت و طبق قواعد نگارشی نوشته شود. توجه به نقطه‌گذاری و استفاده صحیح از علائم نگارشی در جملات حاوی این کلمه نیز اهمیت دارد.

4. هم‌نشینی: کلمه "دموع" معمولاً با صفات و قیدهایی که به احساسات انسانی مربوط می‌شوند، هم‌نشینی می‌کند، مانند: "تلخ"، "سخت"، "رنج"، "شاد" و غیره.

5. تلفظ: تلفظ صحیح کلمه "دموع" به صورت /daːmuːʕ/ است که در مکالمات روزمره باید به آن توجه شود.

با توجه به این نکات، می‌توان در نوشتار و گفتار دقیق‌تر و مؤثرتری از کلمه "دموع" استفاده کرد.

1. چشمان او پر از دموع بود و احساساتش را به راحتی نمی‌توانست پنهان کند.
2. در لحظه وداع، دموع همه حاضران بر زمین ریخت و فضا از غم و اندوه پر شده بود.
3. دموع شادی پس از موفقیت در کنکور، دل خانواده‌اش را شاد کرد و جشن کوچکی برگزار کردند.