کلمه "دود" از نظر قواعد فارسی و نگارشی به شرح زیر است:

1. تعریف: "دود" به معنی ذرات ریزی است که به طور معمول از سوختن یا احتراق مواد تولید می‌شود و در هوا معلق می‌ماند.

2. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت "دود" نوشته می‌شود و هیچ‌گونه تغییر شکلی در نوشتار آن وجود ندارد.

3. مفرد و جمع: "دود" یک کلمه جمع‌ناپذیر است و به طور معمول به صورت مفرد استفاده می‌شود. اگر بخواهیم به مفاهیم بیشتر اشاره کنیم می‌توان از عبارات توصیفی دیگر استفاده کرد (مثلاً "دودها" برای مقایسه).

4. قسمت‌های گفتاری: "دود" اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جمله به کار رود. به عنوان مثال:

   • فاعل: "دود از شومینه بلند می‌شود."
   • مفعول: "دود را از اتاق خارج کردند."

5. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار رسمی از به کار بردن واژه‌های غیررسمی و عامیانه پرهیز کنید.
   • هنگام نوشتن جملات، از ویرگول و نقطه‌گذاری مناسب برای تفکیک جملات و عبارات استفاده کنید.
6. افزودن صفت: کلمه "دود" می‌تواند با صفات توصیفی همراه شود، مثلاً "دود سیاه" یا "دود غلیظ".

در نهایت، استفاده درست و مناسب از کلمه "دود" در جملات و متن‌ها به وضوح مفهوم مورد نظر کمک می‌کند.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دود" در جمله آورده شده است:

1. در هنگام آتش‌سوزی، دود به سرعت در فضای اتاق پخش شد.
2. سیگار کشیدن باعث تولید دود مضر برای سلامتی می‌شود.
3. دود ناشی از شعله‌های آتش در آسمان به وضوح دیده می‌شد.
4. او در حال درست کردن کباب بود و دود خوشمزه‌ای از روی منقل بلند می‌شد.
5. در روزهای گرم تابستان، دود استخر گل‌خانه‌ای باعث ایجاد رطوبت در فضا می‌شود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!