کلمه "دوستی" در زبان فارسی به عنوان اسم و به معنای رابطه دوستانه و محبت بین افراد استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "دوستی" باید به صورت صحیح و بدون اشتباهات املایی نوشته شود.

2. استفاده از سنگینی و سبکی: در جملاتی که کلمه "دوستی" به‌کار می‌رود، باید توجه کرد که آیا به عنوان اسم عام یا خاص آمده است. به‌عنوان مثال: "دوستی میان آنها عمیق است" (عام) و "دوستی من و علی" (خاص).

3. جنس و تعداد: "دوستی" یک اسم مؤنث است و در حالت جمع به "دوستی‌ها" تبدیل می‌شود.

4. مفاهیم مرتبط: می‌توان از مشتقات و ترکیبات مرتبط با "دوستی" نیز استفاده کرد، مانند "دوست"، "دوستانه"، "دوست‌داشتن" و غیره.

5. عبارات و اصطلاحات: در زبان فارسی، عبارات و اصطلاحات زیادی وجود دارد که شامل کلمه "دوستی" می‌شوند، مانند "دوستی و همکاری"، "دوستی از دل برمی‌خیزد"، و غیره.

6. پیشوند و پسوند: می‌توان به "دوستی" پسوندهایی اضافه کرد، مانند "دوست‌دار" یا "دوست‌داشتنی".

با رعایت این قواعد و شیوه‌های نگارشی، می‌توان کلمه "دوستی" را به‌طور صحیح و مناسب در جملات مختلف استفاده کرد.

البته، در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دوستی" در جمله آورده شده است:

1. دوستی واقعی همیشه در زمان‌های سخت کنار ما می‌ماند.
2. من با او دوستی عمیق و پایداری دارم.
3. دوستی‌های دوران کودکی معمولاً از ارزش و خاطرات خاصی برخوردارند.
4. مهم‌ترین بخش زندگی‌ام، دوستی‌هایم هستند که مرا حمایت می‌کنند.
5. این دوستی ما نشان‌دهنده محبت و احترام متقابل است.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!