کلمه «دونده» در زبان فارسی به معنای شخصی است که می‌دود یا ورزش دو را انجام می‌دهد. در زیر به بررسی قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوه نوشتن:

   • کلمه «دونده» به صورت صحیح و با حروف فارسی نوشته می‌شود و نباید به شکل‌های نادرست دیگر مثل «دوند» یا «دونده» نوشته شود.

2. جنس و شمار:

   • «دونده» کلمه‌ای مذکر است، اما می‌تواند به زنان دونده نیز اطلاق شود. در این مورد اگر بخواهیم به زنان اشاره کنیم، می‌توانیم از ترکیبی مثل «دونده زن» یا «دونده‌های زن» استفاده کنیم.

3. جمع‌سازی:

   • جمع کلمه «دونده» به صورت «دوندگان» است. این جمع برای اشاره به گروهی از دونده‌ها استفاده می‌شود.

4. کاربرد در جملات:

   • «دونده‌ها در مسابقه شرکت کردند.»
   • «او یک دونده حرفه‌ای است.»

5. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی و ادبی، باید دقت کرد که کلمه در context درست و با توجه به قواعد دستوری به کار رود.
   • «دونده» به عنوان اسم باید با صفات و قیدهای مناسب ترکیب شود: «دونده ماهر»، «دونده سریع».
6. استفاده به عنوان صفت:
   • در برخی موارد، «دونده» می‌تواند به عنوان صفت نیز به کار رود؛ مثلاً: «رقابت‌های دونده‌ها در سطح بین‌المللی برگزار شد.»

این نکات می‌تواند به شما در استفاده صحیح و مناسب از کلمه «دونده» کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دونده" آمده است:

1. دونده با سرعت زیادی از خط پایان عبور کرد و قهرمان مسابقه شد.
2. در پارک، دوندگان مختلفی را می‌توان دید که به تمرین می‌پردازند.
3. دونده جوان با استعدادش توجه مربیان را جلب کرد.
4. امروز مسابقه دو ماراتن برگزار می‌شود و دوندگان از مناطق مختلف شرکت کرده‌اند.
5. او همیشه به عنوان بهترین دونده تیم شناخته می‌شود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!