کلمه "دیباج" در زبان فارسی به معنای زیبا، برجسته و یا لطیف است، و معمولاً به نوعی متن یا لباس زیبا اشاره دارد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و استفاده این کلمه اشاره می‌شود:

1. غلط‌نامه و املای صحیح: نام این کلمه به شکل "دیباج" نوشته می‌شود و باید از نوشتن به صورت‌های غلطی مانند "دیباژ" خودداری کرد.

2. نوع کلمه: کلمه "دیباج" در زبان فارسی به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولا به وصف اشیای زیبا یا با کیفیت عالی می‌پردازد.

3. پیشوند و پسوند: این کلمه می‌تواند با پسوندها و پیشوندهای مختلف ترکیب شود، مثل "دیباجی" برای اشاره به چیزی که خصوصیات دیباج را دارد یا مربوط به آن است.

4. استفاده در جملات:

   • مثال 1: لباس دیباجی که او پوشیده، توجه همه را جلب کرده است.
   • مثال 2: این کتاب مجموعه‌ای از اشعار دیباج است.

5. مفهوم فرهنگي و ادبی: کلمه "دیباج" در ادبیات فارسی به هنر و زیبایی اشاره دارد و می‌تواند در شعر و نثر برای وصف آثار هنری یا زیبا به کار رود.

6. پذیرش در محاورات: این کلمه معمولاً در محاورات رسمی و ادبیات استفاده می‌شود و ممکن است در مکالمات روزمره کمتر به کار رود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "دیباج" به درستی استفاده کرد و معنای آن را به خوبی منتقل کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دیباج" در جمله آورده شده است:

1. دیباج زریر و فاخر این کتاب، آن را به یکی از مهم‌ترین آثار ادبی تبدیل کرده است.
2. طراحان این مجموعه فرشی با دیباج زیبا، توانسته‌اند توجه بسیاری از علاقه‌مندان به هنر را جلب کنند.
3. دیباج کتیبه‌های قدیمی نشان‌دهنده ویژگی‌های فرهنگی و هنری دوران خود هستند.
4. او همیشه با دیباجی خاص و منحصر به فرد در مجالس حاضر می‌شود.
5. کتابخانهٔ شهر میزبان نمایشگاهی از دیباج‌های تاریخی بود که نظر بازدیدکنندگان را به خود جلب کرد.

امیدوارم این جملات کمکتان کند!