کلمه "دیواری" در زبان فارسی به عنوان یک اسم صفت (صفت نسبی) به کار می‌رود و به معنای چیزی مربوط به دیوار است. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه پرداخته می‌شود:

1. معنی و کاربرد: "دیواری" به موضوعاتی مانند ساختمان، حریم، و موانع اشاره می‌کند و می‌تواند در جملات مختلف به کار برود. مثلاً: "دیواری بلند از باغ ما جدا می‌شود."

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "دیوارِی" است و به دو سیلاب ("دی" و "واری") تقسیم می‌شود.

3. نوشتار: این کلمه باید به صورت جدا و بدون هیچ گونه ویرگول، شاپرک یا نشانه نگارشی دیگری نوشته شود، مگر در موارد خاصی که نیاز به علائم نگارشی باشد.

4. جمع: در فارسی، برای جمع بستن اسم صفت "دیواری"، می‌توان از "دیواری‌ها" استفاده کرد.

5. به کارگیری در جمله:

   • "خانه‌ای با دیواری سفید و بلند ساختند."
   • "آن دیواری که زده‌اند، منظره را خراب کرده است."

6. قواعد مشابه: کلمه‌های مشابه "دیوار" و "دیواری" ارتباط معنایی دارند اما از نظر دستوری ممکن است کارکردهای متفاوتی داشته باشند. "دیوار" به عنوان اسم است و "دیواری" به عنوان صفت.

7. سبک و سیاق: در نوشتارهای ادبی و رسمی، استفاده از کلمه "دیواری" می‌تواند به توصیف حالات و ویژگی‌های فضایی کمک کند و فضای داستان یا توصیف را غنی‌تر کند.

با رعایت این نکات می‌توانید استفاده صحیح و مؤثری از کلمه "دیواری" در نگارش خود داشته باشید.

البته! در زیر چند مثال برای استفاده از کلمه "دیواری" در جمله آورده شده است:

1. دیواری که تازه رنگ شده بود، حال و هوای جدیدی به اتاق بخشیده بود.
2. در باغ، یک دیواری زیبا با گیاهان سرسبز دور تا دور محوطه را احاطه کرده بود.
3. وقتی باران می‌بارید، صدای قطرات بر روی دیواری سرپوشیده فضای مرموزی ایجاد می‌کرد.
4. بچه‌ها تصمیم گرفتند بر روی دیواری که در پارک بود، نقاشی بکشند.
5. خانه قدیمی آن‌ها دارای یک دیواری سنگی بود که قدمت زیادی داشت.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!