ذلیله

کلمه "ذلیله" در زبان فارسی به معنای "ذلیل" و معمولاً به کار برده می‌شود تا به موقعیت یا حالت شخص یا چیزی اشاره کند که در وضعیت ضعف، حقارت یا تحقیر قرار دارد. در نوشتار و استفاده از این کلمه، قواعد و نکات زیر را مدنظر قرار دهید:

قواعد نگارشی:

1. حروف معمولا:

   • "ذ" به عنوان حرف در ابتدای کلمه نوشته می‌شود و قرائت صحیحی دارد.
   • در تلفظ، "ذ" به نوعی صدای یک حرف نرم و ملایم را ایجاد می‌کند.

2. نقطه‌گذاری:

   • هنگام استفاده از کلمه "ذلیله" در جمله، باید به نقطه‌گذاری دقت کنید. برای مثال: "او در مقابل دیگران ذلیله بود."
3. نحوه استفاده:
   • می‌توانید این کلمه را به عنوان صفت و یا اسم به کار ببرید. مثلاً: "او یک انسان ذلیله است."

نگارش صحیح:

• در نوشتار رسمی و ادبیات، باید املای صحیح آن را رعایت کنید و از تحریف یا تغییر در شکل نوشتاری آن پرهیز کنید.

جملات نمونه:

1. "او هیچ‌گاه حاضر نبود ذلیله شود."
2. "ذلیله بودن در برابر ظلم، نشانه‌ی ضعف است."

به طور کلی، "ذلیله" یکی از کلمات با بار معنایی منفی است و به دقت در استفاده از آن نیاز دارد، به ویژه در متون رسمی یا ادبی.