کلمه "ذوالجلال" از دو بخش "ذو" و "الجلال" تشکیل شده است. در زبان فارسی، این کلمه به معنای "دارنده جلال" است و به‌ویژه در ادبیات دینی و عرفانی کاربرد دارد. در نگارش این کلمه، رعایت چند نکته مهم است:

1. خط و املاء: کلمه "ذوالجلال" به این صورت و با همین املا نوشته می‌شود. توجه داشته باشید که در نوشتار رسمی، نباید حروف آن را کم یا زیاد کنید.

2. نوشتن با حروف بزرگ: اگر در متون رسمی مانند کتاب‌های دینی یا ادبی از این کلمه استفاده می‌شود، می‌توانید به کار بردن حروف بزرگ (مثلاً "ذوالجلال") را در نظر بگیرید.

3. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در وسط جمله قرار گیرد، باید توجه داشته باشید که از نقطه‌گذاری صحیح استفاده کنید، مثلاً: "خداوند ذوالجلال است."

4. استفاده از قیدها و صفات: معمولاً این کلمه به‌عنوان صفت برای خداوند به کار می‌رود، بنابراین می‌توانید از آن در جملات توصیفی استفاده کنید. مثلاً: "خداوند ذوالجلال و قدرتمند است."

5. روخوانی و تلفظ: در روخوانی و تلفظ این کلمه دقت کنید که "ذو" به صورت "ذو" و "الجلال" نیز به صورت "الجلال" تلفظ شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌درستی از کلمه "ذوالجلال" در متن‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ذوالجلال" در جملات مختلف آورده شده است:

1. ذوالجلال و الاکرام پناهگاه مومنان است.
2. در نمازهای شب، نام ذوالجلال را با دل و جان می‌بریم.
3. او به یاد ذوالجلال در سختی‌ها صبر می‌کند.
4. تمام مخلوقات به عظمت و قدرت ذوالجلال معترف هستند.
5. در دعای خود، از ذوالجلال می‌خواهیم که ما را هدایت کند.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!