کلمه "ذی سعادت" به معنای "دارای سعادت" است و معمولاً در متون ادبی و رسمی به کار می‌رود. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "ذی" به معنی "دارنده" و "سعادت" به معنای "خوشبختی" است. بنابراین "ذی سعادت" به طور صحیح به همین شکل نوشته می‌شود.

2. استفاده در جمله: این عبارت معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به افراد، اشخاص یا موضوعاتی که دارای ویژگی‌های خوب و مثبت هستند، اشاره کند. مثلاً: "او شخصی ذی سعادت است."

3. تلفظ: تلفظ صحیح کلمه به این صورت است: "ذی سَعادت". توجه به تنغیم و آواها در تلفظ صحیح بسیار مهم است.

4. جایگاه در جمله: این عبارت معمولاً در جمله به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند به همراه جملات توصیفی یا تحسینی بیاید. مثلاً: "انسان‌های ذی سعادت همیشه در خدمت دیگران هستند."

5. معنی و مفهوم: در متون دینی و ادبی، این عبارت به معنایی عمیق‌تر و فراتر از خوشبختی معمولی اشاره دارد و می‌تواند به سعادت ابدی یا رضایت در زندگی اشاره کند.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "ذی سعادت" در نگارش و گفتار فارسی استفاده کرد.