کلمه «ذی‌قیمت» از دو بخش «ذی» و «قیمت» تشکیل شده است. در اینجا به قواعد و شیوه‌های نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. جدا نویسی: این کلمه معمولاً به صورت «ذی‌قیمت» نوشته می‌شود و استفاده از فاصله یا جدا نویسی بین «ذی» و «قیمت» نادرست است.

2. نشان‌گذاری: اگر کلمه در وسط یک جمله بیاید، باید به دقت به نگارش آن توجه شود. مثال: «این کالا، ذی‌قیمت است.»

3. نحوه استفاده: واژه «ذی‌قیمت» به معنای با ارزش و گرانبها است و معمولاً در متون رسمی یا ادبی به کار می‌رود. دقت کنید که در استفاده از این واژه، بافت متن و مفهوم آن را در نظر بگیرید.

4. تضادها و هم‌معانی: واژه‌های هم‌معنی مانند «گرانبها» و «با ارزش» می‌توانند به عنوان جایگزین برای «ذی‌قیمت» مورد استفاده قرار گیرند، ولی در شرایط خاص یا زیبایی‌شناسی متن، احتمالاً «ذی‌قیمت» انتخاب بهتری باشد.

5. نکات نگارشی: وقتی «ذی‌قیمت» در جملات و عبارات استفاده می‌شود، باید مطمئن شوید که جمله به لحاظ معنایی و ساختاری منطقی است. همیشه از حالت‌های هجایی، املا و نحوه تلفظ صحیح کلمات آگاه باشید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور درست و مؤثر از کلمه «ذی‌قیمت» در نوشتار خود بهره‌برداری کنید.

1. این نگین گرانبهای درشت که در گردنبند من قرار دارد، حقیقتاً ذی قیمت است.
2. آثار هنری که در موزه به نمایش گذاشته شده‌اند، هر یک داستانی دارند و از نظر فرهنگی، بسیار ذی قیمت محسوب می‌شوند.
3. در زندگی، روابط انسانی و دوستانی که داریم، از هر چیز دیگری ذی قیمت‌تر هستند.