راسخ

واژه "راسخ" یک صفت در زبان فارسی است که به معنای استوار، محکم و غیرقابل تغییر به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد مربوط به این کلمه از جنبه‌های مختلف نگارشی و دستوری می‌پردازیم:

1. جنس و تعداد:

   • "راسخ" یک صفت مذکر است. برای مؤنث آن معمولاً از "راسخه" استفاده می‌شود.
   • در حالت جمع، می‌توان از "راسخین" (جمع مذکر) و "راسخات" (جمع مؤنث) استفاده کرد.

2. نوع کاربرد:

   • این کلمه معمولاً برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که در یک زمینه خاص (مثلاً علم، ایمان، اخلاق) استقامت و ثبات دارند. به عنوان مثال: "او فردی راسخ در اعتقاداتش است."

3. نصب و رفع:

   • "راسخ" می‌تواند به صورت اسم فاعل نیز به کار رود که در این صورت می‌تواند در جملات به عنوان فاعل یا مفعول قرار گیرد. به عنوان مثال: "او شخصی راسخ است."

4. نکات نگارشی:

   • باید توجه داشت که واژه "راسخ" همیشه به عنوان صفت به کار می‌رود و نباید به تنهایی به عنوان اسم استفاده شود.
5. همنشینی با واژه‌ های دیگر:
   • "راسخ" معمولاً با واژه‌هایی چون "ایمان"، "نظر"، "عقیده" و غیره همراهی می‌شود. مثلاً: "ایمان راسخ".

همیشه به این نکته توجه داشته باشید که نگارش صحیح و رعایت قواعد دستوری باعث بهبود کیفیت نوشتار و سخنوری می‌شود.

در اینجا چند مثال از کلمه "راسخ" در جملات آورده شده است:

1. او در علم خود راسخ بود و همیشه به دنبال یادگیری بیشتر بود.
2. ایمان راسخ او به خداوند کمک کرد تا در شرایط سخت، استقامت نشان دهد.
3. معلم راسخ در تدریس خود، توانست دانش‌آموزان را به موفقیت برساند.
4. برای رسیدن به اهداف بلندمدت، باید عزم راسخ داشته باشیم و هرگز تسلیم نشویم.
5. راسخ بودن در اصول اخلاقی، نشانه شخصیت قوی و با ثبات است.

اگر سوال یا درخواست دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!