راسخ

واژه "راسخ" یک صفت در زبان فارسی است که به معنای استوار، محکم و غیرقابل تغییر به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد مربوط به این کلمه از جنبه‌های مختلف نگارشی و دستوری می‌پردازیم:

1. جنس و تعداد:

   • "راسخ" یک صفت مذکر است. برای مؤنث آن معمولاً از "راسخه" استفاده می‌شود.
   • در حالت جمع، می‌توان از "راسخین" (جمع مذکر) و "راسخات" (جمع مؤنث) استفاده کرد.

2. نوع کاربرد:

   • این کلمه معمولاً برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که در یک زمینه خاص (مثلاً علم، ایمان، اخلاق) استقامت و ثبات دارند. به عنوان مثال: "او فردی راسخ در اعتقاداتش است."

3. نصب و رفع:

   • "راسخ" می‌تواند به صورت اسم فاعل نیز به کار رود که در این صورت می‌تواند در جملات به عنوان فاعل یا مفعول قرار گیرد. به عنوان مثال: "او شخصی راسخ است."

4. نکات نگارشی:

   • باید توجه داشت که واژه "راسخ" همیشه به عنوان صفت به کار می‌رود و نباید به تنهایی به عنوان اسم استفاده شود.
5. همنشینی با واژه‌ های دیگر:
   • "راسخ" معمولاً با واژه‌هایی چون "ایمان"، "نظر"، "عقیده" و غیره همراهی می‌شود. مثلاً: "ایمان راسخ".

همیشه به این نکته توجه داشته باشید که نگارش صحیح و رعایت قواعد دستوری باعث بهبود کیفیت نوشتار و سخنوری می‌شود.