کلمه "آبله" در زبان فارسی به معنای نوعی بیماری پوستی است که به وجود آمدن ضایعاتی در پوست منجر می‌شود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: کلمه "آبله" با "الف" در اول و با "ه" در انتهای خود نوشته می‌شود. املای آن به این شکل است: آبله.

2. نوع کلمه: "آبله" یک اسم است و به بیماری خاصی اشاره دارد.

3. نکات صرفی:

   • جمع: جمع "آبله" به صورت "آبله‌ها" نوشته می‌شود.
   • حالت اضافه: در حالت اضافه، می‌توان گفت "آبله‌ی مسری" یا "آبله‌ی باندا".

4. استفاده در متن: در متون پزشکی و بهداشتی، این کلمه معمولاً به همراه توضیحات و اطلاعات مرتبط به کار می‌رود. مثلاً: "آبله نوعی بیماری پوستی است که معمولاً با تب و ضایعات پوستی همراه است."

5. نکات نگارشی:
   • در هنگام نوشتن، فاصله مناسب بین کلمات رعایت شود.
   • استفاده از "آبله" در جملات به صورت صحیح و با توجه به قوانین نگارشی فارسی مانند نقطه‌گذاری، ویرگول و غیره انجام گیرد.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و به‌طور مؤثر از کلمه "آبله" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "آبله" در جملات آورده‌ام:

1. بچه‌ها به خاطر شیوع آبله در مدرسه، مجبور شدند چند هفته را در خانه بمانند.
2. آبله نوعی بیماری واگیر است که می‌تواند به صورت جدی بر روی سلامت فرد تأثیر بگذارد.
3. پزشک توصیه کرد که همه افراد باید واکسن آبله را دریافت کنند تا از ابتلا به این بیماری جلوگیری شود.
4. در گذشته، آبله یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ و میر در بین کودکان بود.
5. با ظهور واکسیناسیون، شیوع آبله به طرز چشم‌گیری کاهش یافته است.