کلمه "رجز خواندن" در زبان فارسی به معنای سرودن شعر و یا شعر خواندن در غالب رجز است. رجز نوعی شعر است که معمولاً در نبردها یا رخدادهای حماسی خوانده می‌شود و دارای وزن و قافیه خاصی است. در نگارش این عبارت و استفاده از آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. املا: کلمه "رجز" به رنگ زرد نوشته شده و فرمی صحیح دارد. "خواندن" نیز به درستی نگارش شده است.

2. نحو: در جملاتی که "رجز خواندن" به کار می‌رود، معمولاً فعل "خواندن" به عنوان فعل اصلی و "رجز" به عنوان مفعول شناخته می‌شود. به عنوان مثال: "او در میدان رجز می‌خواند."

3. پیشوند و پسوند: امکان ترکیب "رجز خواندن" با دیگر افعال یا‌ پسوندها وجود دارد. به عنوان مثال: "رجز خوانی" (اسم) یا "رجز خوان" (فعل‌نگار).

4. زمان فعل: توجه به زمان فعل در جمله نیز مهم است. می‌توان "رجز می‌خواند"، "رجز خوانده"، "رجز خواهد خواند" و ... استفاده کرد.

5. لحن و سبک: استفاده از تعبیرات شعری و مناسب با موضوع، به ویژه در متون ادبی، اهمیت دارد. مثلاً می‌توان به زیبایی و حماسی بودن رجز تاکید کرد.

استفاده درست از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی در جملات، زیبایی و شفافیت متن را افزایش می‌دهد.