رقعه

کلمه "رقعه" در زبان فارسی به معنای یک صفحه نوشته یا مکتوب است. این کلمه در نگارش فارسی قواعد خاصی دارد:

1. نحوه نگارش: رقعه به صورت "رقعه" نوشته می‌شود و به هیچ‌وجه نباید تغییر شکل دهد.

2. علامت‌گذاری: در جملاتی که از کلمه "رقعه" استفاده می‌شود، باید به فاصله‌ها و علامت‌های نگارشی توجه کرد. مثلاً:

   • جمله صحیح: "من یک رقعه نوشتم."
   • جمله نادرست: "من یکرقعه نوشتم."

3. نحو: رقعه معمولاً در جملات به عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌تواند در مبتدا، مفعول یا به عنوان مضاف‌الیه قرار گیرد. مثلاً:

   • مبتدا: "رقعه زیبا بود."
   • مفعول: "من رقعه‌ای را خواندم."
   • مضاف‌الیه: "رقعه نامه‌ی او بود."

4. جمع و مفرد: جمع کلمه "رقعه" در فارسی "رقعات" است. مثلاً:

   • مفرد: "من یک رقعه دارم."
   • جمع: "من چند رقعه دارم."
5. تلفظ: تلفظ صحیح کلمه "رقعه" با تأکید بر حرف قاف به شکل "raq'a" است.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌درستی از کلمه "رقعه" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. رقعه‌ای از نامه‌اش را پیدا کردم که در آن احساسات عمیقش را به تصویر کشیده بود.
2. استاد خطاط با دقت بر روی رقعه‌اش نگین زیبایی به تصویر کشید.
3. در کتابخانه، یک رقعه قدیمی پیدا کردم که تاریخچه‌ی شهر را روایت می‌کرد.